chwila I
krótki odcinek czasu
Tadeusz, na którego niespodzianie spadał Grom taki, wstał zmieszany, chwilę nic nie gadał, Lecz patrzył na rywala coraz straszniej (I) chwilę trwało to milczenie (II). Jako dziewczę, gdy rybki w kąpieli ugania Bawiące się z jej nóżką, tak ona co chwila Z rękami i koszykiem po owoc się schyla (II) Hrabia jeszcze chwilę w miejscu bawił (II). Bo liść zielony, w biegu potrącony nogą, Podnosił się, drżał chwilę, aż się uspokoił, Jak woda, którą ptaszek skrzydłami rozkroił (II).
Czlowiek i wszechswiat ↔ Apriori ↔ Czas